24 september 2024
Confessie: Ik heb geen idee meer waar ik mee bezig ben en waarom. Ik heb geen idee meer wat ik wil of waar ik heen wil. Ik denk een redelijk opgeleid persoon te zijn met wat vernuft en integriteit. De actualiteit confronteert mij dat ik niets van voldoende waarde kan of weet in deze maatschappij gegeven de voorwaarden waar ik aan hecht. Professioneel blijk ik vooral goed te zijn in anderen irriteren en mikpunt van suggesties voor verbetering zijn. Privé ben ik er nog, zo goed en kwaad als ik kan, voor degenen die nog af en toe een beroep op mij doen. Verder bevind ik mij voornamelijk in het grote Niets. Ik maak mij onaantrekkelijk voor een ieder die toch een kans wil wagen er iets van te maken met mij. Ondertussen predikt een spreekwoordelijke stem in mij die zegt dat alles mogelijk is: "Sta op en loop!" Maar ik wil nergens meer voor opstaan, ik wil niet meer werken. Het heeft geen zin. God is niet dood, maar het lukt mij al te lang niet om Zijn hulp te aanvaarden of om te zetten in iets positiefs voor deze wereld. Waarom? Ik weet het niet. Dat schreef ik al aan het begin van deze notitie? Toch blijft een noodkreet mij in zichzelf herhalen: "Help mij om niet langer de nul te zijn die ik nu ben! Als het moet, spijker mij dan op het gekozen moment maar aan een kruis om de ontvangen hulp terug te betalen!" Nee. Stop die roep om hulp, want die is net zo vervelend als de baby van ander te horen huilen tijdens een avondje uit eten. Het is klaar. Niet weten is blijkbaar mijn thuis. Het is de hoogste tijd om dat te accepteren. Als de buffers van mijn verleden leeg zijn, het Niets de nieuwe wereld zijn waarin ik weer wat waardevols zal kunnen en weten.