10 januari 2022
Als symmetrie op alle tijden en schalen van de natuurkunde waar was, dan kon de vorm van mensen op elke tijdsschaal alleen een bol zijn. Er moet dus een tijdsschaal of afstand zijn waarop de symmetrie gebroken wordt. Die breuk kan niet vanuit de natuurkundige wetten zelf komen. Dan is de logische vervolgvraag: wie of wat breekt onze werkelijkheid onnatuurlijk? Betekent onze fysieke vorm dat de fysica een Goddelijke actor moet accepteren? De breker van een natuurwet moet immers boven die wetten staan om ze te kunnen breken. Hoe doet deze God dat? Weet deze God van ons bestaan? Is die God zelfbewust? Welke technische innovaties maakt die assymetrie mogelijk? Vragen, vragen, vragen!