3 mei 2022
Er was eens iemand die steeds maar weer werd afgewezen bij een poort waar slechts weinigen mochten passeren. De Afgewezene snapte niet waarom. De Poortwachter kon of mocht het niet uitleggen. De Afgewezene koos een opvallende, persoonlijke Eigenschap. Hij richtte zich niet langer op de Poortwachter waar hij geen kans maakte, maar op het publiek. Hij maakte een verhaal: Waarom werd hij afgewezen? Het was vanwege de Eigenschap! Er was immers nooit iemand met de Eigenschap door de poort gelaten. De Poortwachter worstelde: Wat moest hij doen? Uitleggen ging niet, maar toelaten ook niet. Het publiek kwam in opstand. Andere afgewezenen met de Eigenschap groepeerden zich. Afgewezenen zonder de Eigenschap ontwikkelden deze, bewust of onbewust. Het kon niet anders dan dat de Poortwachter zou moeten zwichten en mensen met de Eigenschap massaal zou moeten doorlaten: zijn onrechtvaardigheid was maatschappelijk onhoudbaar geworden. Maar dat gebeurde niet. Het volk vermoordde de Poortwachter voordat de statistiek het tegendeel van de Afgewezene kon bewijzen. De poort sloot zich en bleek door niemand anders te openen. De Eigenschap had zich echter al als splijtzwam in de samenleving genesteld.